Saraquipi
Omdat ik toch altijd vroeg wakker ben en wel benieuwd ben wat de natuur hier te bieden heeft, sta ik om zes uur in de ochtend klaar voor de vogel-spot-wandeling. De gids heeft een gigantische kijker bij zich, waarmee hij ook de vogels die ver weg zitten, uitstekend in beeld kan krijgen.
Na het ontbijt gaan we op weg naar het raften. De instructeur is een Amerikaan uit Colorado. Hij vertelt dat ze pas sinds kort weer raften op de Saraquipi. De rivier was na de aardbeving in januari volledig omgegooit, troebel en vol omgevallen bomen. Door de vele regen in februari zijn de meeste takken en bomen weggespoeld of hoger in de bedding komen te liggen. De rivier heeft vandaag een niveau 2+, dus vrij gemakkelijk te bevaren.
We krijgen vooraf een uitgebreide veiligheidsinstructie en leren de commando’s voor het roeien. Dan tillen we de boot naar het water en oefenen nog een keer in rustig water. Tijd om te vertrekken.
De tocht over de Saraquipi is heertlijk. Het is niet echt eng, de boot gaat nooit echt scheef. De instructeur leidt ons keurig door iedere stroomversnelling en wij peddelen krachtig op de commando’s. Achterin wordt ik niet eens nat, voorop wel een beetje.
Na een uurtje peddelen is het al tijd voor een pauze met meloen. En het einde van de toch is dan ook veel te snel. Het was een makkie.
’s Middags is het natuurlijk weer echt warm. Ik maak een paar kleine wandelingen om de omgeving, de bloemen en beestjes te fotograferen en filmen.
