Rondreis Oeganda

“Wáár ga je heen op vakantie? … naar Oeganda?!”

Wat kreeg ik veel verbaasde reacties als ik vertelde over mijn reis van afgelopen september 2022. De meeste vrienden en familieleden kennen dit land nauwelijks. En dat is jammer, want het is zo prachtig, zo groen, zo vredig. En er is zoveel te zien en te doen.

Onze reis starte in Jinja, in het zuid-oosten van Oeganda. Jinja ligt aan de oevers van de “Victoria Nile”, met vlakbij de zogenaamde “source of the Nile”. De bron van het Nijl, dat is het Victoriameer: je hoeft er dus geen visueel spektakel te verwachten. Met een bootje hebben we de prachtige natuur aanschouwt: ijsvogels, nijlvaranen, kleine zilverreigers en Afrikaanse gapers.

In Namwendwa sliepen we in tentjes en werden verzorgd door de lokale gemeenschap. Ze vertelde ons over hun eetcultuur en we genoten er een lokaal buffet met yam (een knol), spinazie, chiapati, bakbananen, pindasaus, gestoofd rund (of diezelfde ochtend nog geslachte kip) en als toetje ananas. We gingen met de fiets op excursie door het dorp. Ze lieten ons zien hoe een sauspan word gegoten uit schroot en hoe de vrouwen elkaar ondersteunen met dans, zang en handarbeid.

De volgende etappe was Sipi Falls. Ons prachtige hotel lag in Mbale: vanuit het zwembad hadden we een prachtig uitzicht op Mount Elgon, de oudste en grootste vulkaan in Oost-Afrika. Een wandeling naar de drie Sipi Falls kent flinke hoogteverschillen. We begonnen met een stijle daling naar Sipi Fall 1, maar daarna moest er flink geklommen worden naar Sipi Fall 2. Onderweg is het enorm genieten van het landschap, de watervallen, de kleine akkers en moestuinen … en een enkele kameleon.

Na een lange reisdag, komen we aan in Murchison Falls in het westen van Oeganda. Hier stroomt de Victoria Nijl in de Witte Nijl. Tijdens een bootsafari zagen we heel veel nijlpaarden, een krokodil, buffels, de waterbuck en heel veel prachtige vogels. En tijdens een gewone game drive met onze busjes zagen we daarnaast nog veel olifanten, wrattenzwijnen, een leeuw in een boom, en natuurlijk heel veel ‘Ugandan Cobs’ (antilopen).

We zakken af naar Kibale Forest waar we een chimpansee tracking gaan doen. We lopen in groepen van zes personen onder begeleiding van een ranger door het bos. De rangers staan met elkaar in contact, zodat meestal alle groepen de primaten kunnen zien. We beginnen op de grotere paden, maar al snel lopen we kris-kras door het bos. Ons eerste contact met de chimpansees is op een plek waar ze hoog in de bomen aan het eten zijn. We zijn blij dat we ze gevonden hebben, maar zijn toch een beetje teleurgesteld dat ze zo hoog zitten. Ik heb slechts een iPhone camera, dus foto’s maken is lastig. Na twintig minuten trekken we verder in de hoop chimps op een toegankelijker plek te vinden. En dat lukte: na een tijdje lopen vonden we een chimpansee op de grond. De chimpansee was onrustig aan het krabben, druk met eten van bladeren en vruchten. Als de chimpansee gaat lopen roept de ranger om haar te volgen. Het is super spannend. We volgen haar op zo’n tien meter afstand. Ik denk: zal de chimpansee ons zo dichtbij blijven accepteren? Dan is er de ontmoeting met een andere chimpansee. Dit duo start elkaar te vlooien. Om beurten gaan ze bij elkaar op zoek naar teken. Het is super teder. Wij staan er met z’n allen omheen. Camera’s klikken, takken kraken, er wordt zacht gegiecheld. De chimpansees negeren de toeristen volledig. Alsof we er niet zijn. Na een uur moeten de groepen vertrekken. Onze ranger wil nog wat meer vertellen over de chimpansees. Een kwartier later moet ook ons groepje terug. Wat een ervaring was dit. Een chimpansee permit kost 200 euro (sept. 2022). Ik zeg je: dat is het echt waard.

We reizen door naar het Queen Elizabeth National Park, het populairste savanne park in Oeganda en de beste plek om leeuwen in een boom te zien slapen. Tijdens een boottocht over het Kazingakanaal zien we heel veel nijlpaarden en vogels, bijv. pelikanen, ijsvogels en aalscholvers. We sluiten de sunset game drive af bij de ondergaande zon achter een kudde buffels.

En dan is het zover! We reizen naar Lake Mutanda. Het landschap onderweg is fantastisch, maar de reis is wel zwaar. Ons doel is het Bwindi Impenetrable Forest, waar de berggorilla’s wonen. Bwindi bestaat uit jungle, bos dat de laatste 25.000 jaar niet is veranderd. In 1932 kreeg het bescherming als Impenetrable Forest Reserve.

Het is vijf kwartier rijden over de slechte wegen van Lake Mutanda naar ingang van het Bwindi NP. Daar krijgen we een briefing van de rangers over de aanstaande excursie naar de Gorilla’s. We worden opgesplits in twee groepen van 8 mensen. De fitste mensen komen in de groep die zwaarste wandeling moeten maken. We krijgen de optie om een porter mee te nemen: een local die je rugzak draagt en je een hand kan geven op de blubberpaden en stijle afdalingen. Een porter kost $25. Natuurlijk kan ik ook mijn eigen dagrugzakje dragen, maar op deze manier steunen we de lokale gemeenschap. Iedere porter mag maximaal twee maal per maand meelopen. Toch een welkome aanvulling op het gezinsinkomen. Een gorillapermit kost €685 (sept. 2022).

Elke ochtend tegen vijf uur ’s ochtends gaan trackers naar de plek waar de gorilla’s zijn gaan slapen. Zij volgen de gorilla’s als die ’s ochtends verder trekken. Als de toeristengroepen tegen half tien beginnen met wandelen, bellen de trackers de locatie door. Zo kan het dat wij na anderhalf uur wandelen al bij de gorilla’s aankomen. De wandeling is best stevig. Bij ons waren de paden soms erg nat. Met een handje van mijn porter kon ik makkelijker via de stapstenen de modderig stukken overbruggen. Verder is het soms erg stijl.

We zien eerst een vrouwtjes gorilla. Ze zit hoog in een boom en eet bladeren. Prachtig, maar wel wat ver weg. Na tien minuten gaan we verder, op zoek naar de Silverback, de alpha male. Die zit verderop op een steile dicht begroeide berghelling. De trackers hakken er een pad naartoe. We hebben nauwelijks vaste grond onder de voeten. Met handen en voeten klimmen we naar de beste fotoplek. We komen tot drie meter bij de zilverrug. Die zit rustig bladeren te eten in z’n boom. Hij trekt zo nu en dan een liaan met bladeren naar zich toe. Wat een machtig beest: dikke bolle buik, machtig gespierde rug en kont.

Verderop zit een moeder gorilla onder een struik. Er zit een jong bij. Het jong gaat er zelfstandig op uit: het klimt de boom in, maakt koprollen en slingert naar een volgende tak.

Dan horen we de zilverrug onze kant op komen. Ik schrik als hij echt mijn kant op komt. “Niet rennen” schreeuwt de ranger. “Kom hier en maak je beste foto!”. De zilverrug zit zo’n twee meter voor ons en kijkt me recht in de ogen aan. Of kijkt hij gewoon door me heen? Deze gorilla’s zien iedere dag mensen. We worden totaal genegeerd.

We overnachten bij Lake Mutanda. De volgende dag maken we hier nog een prachtige maar ook pittige wandeling (240 meter steigen) rondom de lodge. We hebben een fenomenaal uitzicht over het meer en de eilanden. We komen ook langs een schooltje waar de juffrouw ons zonder aarzelen uitnodigt om even binnen te kijken. De leerlingen zitten in een kerkje, want ze moeten een toets maken.

We reizen door naar Lake Mburo waar we een nacht kamperen op een zeer primitieve camping.

De laatste stop is een prachtig hotel op de Ssese Eilanden. We komen er aan op zaterdagmiddag als er veel families uit Entebbe en Kampala een feestje komen vieren. Er is luide muziek bij het zwembad. Wij genieten daar van een fijne kamer, een goed bed, een barbecue, het zwembad en de voetbalwedstrijd Nederland – België. We maken een wandeling door het naastgelegen dorp (de eerste keer dat onze reisbegeleider Dunn ons vrij door Oegandees dorp laat lopen).

Meer zien over deze reis? Bekijk dan deze lange video…