Okavangodelta
De Okavangodelta is als een filmset voor de mooiste safari natuurfilms: komen en opdrogen van het water, de dagelijkse struggle-for-life van prooidieren en roofdieren, het geluid van brullende leeuwen en trompetterende olifanten. Dit is een van de mooiste plekken in Afrika.
Er zijn twee manieren om door de delta te reizen: per boot of met het vliegtuig. Wij zijn met een mokoro’s door een polers gebracht. Een mokoro is een soort kano, vroeger een uitgeholde boomstam. De poler duwt de mokoro voort met een lange stok.
Wij verbleven twee nachten in een zogenaamd “mobile camp”. Een tijdelijke kampeerplaats die na afloop weer schoon wordt achtergelaten. Er is dus geen vaste infrastructuur. Plassen en poepen doe je op een bush toilet: een tentje met een gat in de grond. We sliepen in bungalow tenten met stretchers. De polers maakten ontbijt en avondeten voor ons.
Je bent echt midden in de natuur. Er is geen hek om het kamp en de olifanten en leeuwen kunnen vlakbij zijn. We hebben twee wandelingen gemaakt. Tijdens de korte middagwandeling zagen we onze eerste olifanten van deze reis. Tijdens de langere ochtendwandeling zagen we een grote groep gnu’s en zebra’s, veel vogels, leeuwenvoetafdrukken en hebben we weer een groep olifanten achtervolgt en van dichtbij bekeken.
De polers zijn opgegroeid in dit gebied. Zij weten hoe ze het veilig houden. Toch is het allemaal best spannend, een fantastische ervaring!
De Okavangodelta is een groot gebied dat onder te verdelen is in vier regio’s:
- Oosterlijke delta, toegankelijk voor een dagtrip vanuit Maun.
- Binnendelta ten noorden en westen van Moremi. Hier vind je de rust van de klassieke delta. Er zijn vooral high-end lodges.
- Moremi game reserve
- Moremi Panhandle is het moerassige gebied tegen de grens van Namibie. Je vind hier vooral vogels en vissen, geen groot wild.
is het enige beschermde gebied en vol met wild. Chief’s Island en Moremi Tongue zijn de meest populaire plekken.
[slickr-flickr tag=”okavangodelta” type=”gallery” id=”42964440@N08″ attribution=”Foto’s door Susan Roehl op Flickr”]