Ho Chi Minhstad
Ik vond de kennismaking met HCM-city overweldigend. Tot nu toe had Vietnam een zeer rustige indruk gemaakt. Het eerste dat in HCM opvalt zijn de ontelbare brommertjes. Tot wel twintig rijen staan er voor het stoplicht naast elkaar.
Ho Chi Minhstad is het hart van de groene Mekongdelta, als het oog van de draak, de stad die voorheen Saigon heette, de economische hoofdstad van Vietnam. Op het eerste gezicht is Ho Chi Minh slordig en achteloos, maar in werkelijkheid is het een actieve, bruisende en beetje rebelse stad. Hier begonnen de Europese avonturiers hun zoektocht naar handelswaar. De Fransen maakte er “Petit-Paris” van:een stadje als in Zuid-Frankrijk, vrolijk en charmant.
Na de opsplitsing van Vietnam in twee afzonderlijke landen, het communistische Noorden en het kapitalistische Zuiden, hielden de Fransen het voor gezien. Vietnam belande in de Vietnamoorlog en de Amerikanen kwamen en maakte van Saigon hun hoofdkwartier. Op het hoogtepunt van de oorlog verbleven er honderdduizend Amerikanen in Vietnam. Op 30 april 1975 viel Saigon en had het communistische Noorden de strijd gewonnen. De hele wereld kon zien hoe de Amerikanen in aller ijl met helikopters vertrokken vanaf het dak van de Amerikaanse ambassade.
Ho Chi Minh moest zich aanpassen aan de nieuwe regels van de Noord-Vietnamese bureaucratische socialisme. Nachtclubs en dancings werden gesloten, winkels werden geconfisqueerd door de nieuwe totalitaire staat. De straten van Ho Chi Minhstad liepen leeg. Van ’75 tot ’85 bleef de stad afgesloten van de buitenwereld.
Toen in 1987 de regering van politiek veranderde, ontwaakte de stad. Liberalisering gaf de wankele economie nieuw elan. Tegenwoordig wordt 35% van het binnenlands product van Vietnam verdient in Ho Chi Minhstad. De Saigonezen, trots, vrolijk en ondernemend als ze zijn, werken hard voor zichzelf en hun kinderen om de enorme economische achterstand snel in te halen.
Ho Chi Minhstad bezoeken
De kleine luchthaven Tan Son Nhat ligt 7 kilometer ten noorden van Ho Chi Minhstad. Met de taxi ben je in 20 tot 40 minuten in het centrum.
De stad telt meer dan acht miljoen inwoners. Het centrum wordt omsloten door de Saigonrivier – dit zijn niet de Mekong of de Mekongarm – maar de arroyo Thi Nighe in het oosten en de arroyo Ben Nghe in het zuiden. Het centrum kent een rechthoekig wegenpatroon en alle grote en kleine hotels, pensions, monumenten en musea zijn hier gelegen.
De Nguyen Hueboulevard is een 750 meter lange en 70 meter brede boulevard die loopt van het stadhuis naar de rivier. Dit vroegere kanaal werd in het begin van de 20e eeuw gedempt en heette in de Franse tijd Boulevard Charner. Rond het stadhuis is het erg druk. Richting de rivier wordt het rustiger. Hotel Rex is een beroemd viersterrenhotel op de hoek van de Nguyen Hue en de Le Loi. Tijdens de oorlog was het hoofdkwartier van de Amerikanen hier gelegen. De belangrijkste charme van het hotel is het grote aangename openluchtterras op de vijfde verdieping, waar je lekker iets kunt drinken. Je hebt hier ook een prachtig uitzicht op het stadhuis, dat aan het noordelijke uiteinde van de Nguyen Hueboulevard ligt. Dit is het meest besproken en meest bediscussieerde gebouw van de stad. Het werd gebouwd en opzichtig aangekleed met Korinthische zuiltjes door Ruffier in 1908. Vooral ’s avonds als het gebouw verlicht wordt, is het een mooie toeristische attractie.
Dong Khoi street is de belangrijkste en meest bruisende winkelstraat van Ho Chi Minhstad. In “le temps des Francais” heette het rue Catinat. Het is een kaarsrechte boulevard met veel bomen. In de tijd van de Amerikanen verschenen hier veel ‘bars’ met namen zoals Play Boy, California, Uncle Sam en Mini’s Bar. Nu vind je hier veel souvenirwinkels met lakwerk en zijde. Belangrijkste bezienswaardigheden van Dong Khoi street zijn hotel Majestic (op nr. 1), cafe Brodart (nu Gloria Jeans op nr. 131), Bistro Givral (nr. 169), de stadsschouwburg en de hotels Caravelle en Continental.
Aan het eind van de Dong Khoi street ligt de Notre Dame Kathedraal. Deze grote kerk lijkt niet op z’n tegenhanger in Parijs. Het is een gewone kerk met twee vierkante torens gebouwd tussen 1877 en 1880. De kerk heeft een zeer sober interieur. Als je wilt, kun je hier de mis volgen. In het Vietnamees natuurlijk.
