Kampeersafari in Kenia en Tanzania

Zaterdag 10 september 2005

Van Nairobi naar Mount kenya ’s Ochtends omstreeks kwart voor zeven aan het ontbijt in het Silver Springs Hotel in Nairobi. Vervolgens vertrokken we met de safaritruck richting Mount Kenya. De eerste tussenstop was voor koffie en eventuele souvenirs in Sagna. Vervolgens nog ongeveer anderhalf uur rijden naar de kampeerplaats Mountain Rock Bantu Lodge. Na uitleg van Steven de chauffeur konden we de tenten opzetten en vervolgens genieten van de lunch.  ’s Middags kon er gekozen worden uit twee wandeltochten, een korte (1,5 uur) of een lange (4 uur) tocht naar een grot en schuilplaats van de MauMau. Op de wandeltochten onder andere apen gezien en de gids vertelde over verschillende planten en bomensoorten. Na de wandeltocht met zijn allen rond het kampvuur de dag doorgepraat onder het genot van een hapje en een drankje. Na het avondeten en de officiele voorstelronde gingen de meesten uit de groep slapen.

Zondag 9 september 2005

Van Mount Kenya naar Samburu Om half zes waren de eersten al wakker. Na het ontbijt waren we om 07.15 uur klaar voor vertrek. De eerste stop was bij de evenaar. De mensen in het dorpje moesten nog snel de winkeltjes openen. Allereest werd de water bekende proef gedaan: water op het noordelijk halfrond kolkt met de klok mee en op het zuidelijk halfrond tegen de klok in. Op de evenaar zelf was er geen kolk en of draaing te zien. Na wat foto”e;s bij het Equator bord te hebben genomen reden we door naar mama Glady’s voor een mok koffie. Voor de middaglunch zijn we naar een Samburudorp gegaan waar we werden verwelkomt met zang en dans. De dames mochten meedoen.   Daarna werden we rondgeleid door het dorp. De Samburu hier leven nog heel primitief en volgens de oude gewoonten. Ze wonen nog in huisjes van dierenhuiden en leem. We mochten ook het ritueel van het bloed aftappen bij een geitje bekijken. Met pijl en boog wordt er een gaatje in een halsader van het geitje geschoten om bloed af te tappen dat (met melk gemengd) wordt gedronken. Hiervoor waren deze keer 3 pogingen nodig. Na de lunch opweg voor een game drive. We hebben de volgende dieren gespot – Generoek – Vleesetende (butchering) parelhoen – Oryx – Grant Gazelle – Grevy Zebra – Thomson Gazelle – Neushoornvogel – Yellow Throathed Hoen – Krokodillen – (Net) Giraffen – Olifanten – Waterbok – Bavianen – Wit Gevlekte Gier – Impala – Tawney Eagle – Een jonge Bataleur (Adelaar) – Doodskopaapjes – Giant Eagle Owl – Dikdik – Jachtluipaard (Cheetha) De safari was fantastisch. We zagen grote kuddes olifanten, de giraffes stonden heel dicht bij en als hoogtepunt een Jachtluipaard.     De tenten staan vanavond op een campsite langs de rivier. Overal zitten Groene Meerkatten.’s Avonds eten we pasta.

Maandag 10 september 2005

Samburu NP naar Thompson Falls Vanmorgen vroeg op rond 5 uur. Na een snel ontbijt vertrokken we we voor een gamedrive het park uit. We zien gelijk al de eerste Dikdiks en Maribu’s. Wat we ver nog zien zijn: – Vleesetende Parelhoen – Nog meer Dikdiks – Jachtluipaard (nog net zo lui als gisteren) – Giraf – Struisvogel – Impala’s – Zebra’s – Een heel mooi uitzicht Vervolgens rijden we verder, over een heel hobbelige weg. Onderweg stoppen we bij een het dorpje Isiola. We maken een wandeling dorp en over de markt. We rijden daarna weer verder naar Mamma Gladys waar John een uitgebreide brunch maakt. Na een flinke regenbui komen we aan op een mooie maar soppige kampeerplaats. Nadat de tenten zijn opgezet, vertrekken we naar de Thompson Falls en de nijlpaardenpoel.   Onderweg krijgen we een flinke Keniaanse regenbui op ons hoofd. Ik wordt drijfnat (geen regenjas bij me). We zien de nijlpaarden die heel kort het water uit komen. Weinig spectaculair. Terug bij de tenten blijken een aantal tenten te lekken. Een groot aantal gaat daarom in de ruime keuken kamperen wat ook best gezellig is met zijn allen…

Dinsdag 13 september

Thompson Falls naar Lake Nakuru NP Nadat we onze natte spullen bijeengeraapt hadden, konden we het ontbijt gelukkig binnen nuttigen. Om 7.30 uur precies vertrekken we richting Nakuru, waar we een klein uurtje de tijd hebben om zelf wat te doen (internetten, supermarkt, kop koffie of een regenjas kopen). Vervolgens zijn we al snel in het nationaal park Lake Nakuru. De roze vlakte van miljoenen flamingo’s trek direct onze aandacht. We spotten achtereenvolgens: – Flamingo’s (miljoenen) – Waterbuck – Buffels – Zebra’s – Warthogs (zwijntjes) – Impala’s – Thomson gazelles – Burcell Zebra’s – Pelikanen – Grant Gazelles (bruin en zwart) – Bavianen – Witte neushoorn met kind – Klipdas Na de lunch, bij een prachtig uitzicht en onder het toeziend oog van salamanders en klipdassies vertrekken we richting de camping. Er wordt namelijk slecht weer verwacht. We vervolgen onze game drive en zien nog het volgende wild: – Rothschild giraffe – Een nest van de Hamerkop – Groene meerkatten (bij de toiletten bij de ingang van het park) Onderweg vanuit het park naar de campsite krijgen we nog een gigantische hoosbui met hagelstenen over ons heen. Het weer in Kenia is toch wel anders dan we het ons hadden voorgesteld. Als we aankomen op de campsite zien we als eerste de mooie bar. De reisleider gaat proberen andere slaapplaatsen te regelen. Dit lukt; er is een houten caravan, een boomhut en twee prachtige houten huizen. Vannacht hoeven we niet bang te zijn voor een natte slaapzak of water in de tas. Als de slaapplaatsen zijn verdeeld krijgen we ruim de tijd om van deze luxe te genieten. Ook worden er drankjes in de bar bij het haardvuur genuttigd.

Woensdag 14 september 2005

Van Lake Nakuru naar Lake Baringo Na een goede nachtrust in huisjes, boomhut of caravan, verzamelt de helft van de groep zich rond acht uur bij de receptie voor een bezoekje aan de Kenana Primairy School. Sammie is onze gids. Hij vertelt dat de Kenana Farm, waar ook de Kemby Camp Site bij hoort, zo’n 480 koeien heeft, waarvan 200 melkkoeien. Via een modderig pad en een stuk spoor lopen we naar de school. Het hoofd van de school leidt ons rond. In zijn introductiepraatje vertelt hij dat op deze school 700 kinderen les krijgen van 20 leraressen. Ze krijgen alleen les in de vakken waarvoor ze examen moeten doen, want alleen voor de beste leerlingen is er plek op de secondairy school (max. 30% van alle leerlingen in de regio). We bezoeken eerst de baby class. De jongens en meisjes zingen voor ons een liedje en wij zingen voor hen Vader Jacob. Zij kennen het ook en zingen het met ons mee. Na een bezoekje aan de middle en top class, signeren we het visitors book en geven onze donaties. Terug op de camp site is er ontbijt. Daarna vertrekken we naar Nakuru waar John inkopen moet doen. Wij worden losgelaten in de jungle van verkopers, voor nieuwe onderhandelingen met lokale souvenirhandelaren. Om half een vertrekken we op weg naar Lake Baringo. We lunchen op de evenaar met het gebruikerlijke broodje gezond. Als we klaar zijn met eten en de spullen ingepakt hebben zijn, komen de souvenirverkopers naar ons toe. Vanuit de bus, door het raampje kopen we allemaal een wereldbol-ei op een schaaltje voor 200 KSh. Wij blij, zij blij. Een half uurtje voor Lake Baringo blijkt plotseling de weg weg. Weggespoeld door het water. Steven draait de truck behendig de weg af voor een spectaculair stukje off-the-road driving. En even later moet Steven de truck ook nog door het water van een kolkende rivier sturen. Als de de truck veilig aan overkant staat, houden we een Kodak-stop om het snel stromende bruine water met de camera vast te leggen. Gelijk na aankomst op de camp site bij Lake Baringo gaan we de tent opzetten die twee dagen eerder nat zijn opgeborgen. Net als de tenten weer een beetje zijn opgedroogd, pakken de wolken zich weer boven ons samen. We pakken de tenten in met plastic, in de hoop dat we het daarmee vannacht droog kunnen houden. Maar de bui duurt gelukkig maar even. Terwijl de kookploeg weer een goede maaltijd bereidt, ‘vluchten’ de andere naar de bar of maken een wandelingetje naar het meer. Eten doen we onder de luifel van de truck, terwijl het opnieuw pijpenstelen regent. Knus tegen elkaar aan, laten we het ons smaken.

Donderdag 15 september 2005

Lake Baringo Vandaag wordt er om 07:30 uur ontbeten. Daarna lopen we naar de boten waarmee we vanochten over Lake Baringo gaan varen. Op het water zien we vooral veel vogels, maar ook een groep hippo’s en diverse kleinere krokodillen. Een visarend werd met een dode vis gelokt. Om de vis te laten drijven, kreeg deze een stuk hout in de bek. De bedoeling was dat het moment dat de arend de vis zou grijpen, wij dit zouden worden fotograveren. Dat bleek nog behoorlijk lastig, want de visarend was razend snel.
Na de lunch hadden we even tijd voor ons zelf: kleding wassen, lezen, praten, luieren, e.d. Halverwege de middag konden we kiezen uit diverse excursies: een groep koos ervor om het rustig aan te doen en op de camping te blijven; een groep ging naar een authentiek Polkot dorpje; en een groep ging wandelen. Ik heb zelf het Polkot dorp bezocht en dat was een fantastisch om te zien. De mensen hier ontvangen niet vaak toeristen en hadden er nog echt lol in om ons hun dorp te laten zien. Vooral toen na de rondleiding de zang en dans begon en zij die rare Mzungu (= blanke) voor gek konden zetten door ze mee te laten dansen.  ’s Avonds aten we een oorsponkelijk Keniaans gerecht van geitenvlees met Chapatti (= Afrikaanse pannekoek). Gelukkig bleef het deze avond droog, dus bleef iedereen gezellig plakken bij de truck.

Vrijdag 16 september 2005

Van Lake Baringo naar Cherangani Hills Sommige mensen hebben vannacht het geknor van de nijlpaarden gehoord. Vanochtend vlot bagage en tent opgeruimt en om kwart over zes ontbijt. Tijdens het ontbijt met zijn allen gezongen voor Leo, want het is vandaag zijn verjaardag. Vertrek om zeven uur voor de lange tocht van vandaag. We maken nog even een Kodak-stop voor het uitzicht over Lake Baringo. Tijdens de reis maakten we meerdere foto-stops om te genieten van de mooie Great Rift Valley.   Onderweg voldoende tijd om een beetje bij te slapen. Om half een inkopen en om een uur lunch op de parkeerplaats bij een supermarkt. Vanochtend is het droog, in de middag werd het weer iets minder. Een paar keer krijgen we een verschrikkelijke plensbui over ons heen. Rond half vier zijn we bij onze camping. Wij zetten de tenten onder een dakje van enkele huurtenten. Anderen slapen in die (gehuurde) tenten en weer anderen gewoon op het grasveld. Net zodra alle tenten stonden, begon het weer te plensen. Dit keer met onweer en bliksem.

Zaterdag 17 september 2005

Cherangani Hills ’s Ochtend ging er een kleine groep vroege vogels, zes in totaal, met Maurice (onze gids) op vogeltocht rond 06:30 uur. De tocht werd plaatselijk een pittige safaritocht door een maisbos. Vele soorten gezien, onder andere diverse Wevervinkien, IJsvogels, Roodoogduif, meerdere (vliegende) Kraanvogels, Blauwfazant, Vuurvink, Ross’s Turoco en Kolibri. Tijdens onze spottocht werden we meerde malen gespot door vele kinderoogjes die verlegen een handje gaven. Na 2 uur waren we weer terug om aan ons ontbijt te beginnen. De hoofdexcursie van vandaag is een wandeling naar een plaatselijke waterval. Eerst rijden we een stuk met de matutu (taxibus).   Onderweg een korte stop bij een schooltje. Daarna een flink stuk lopen tot bij een diepe afgrond waar we uitzicht op de waterval hebben.     We vervolgen de wandeling verder omhoog tot bij de waterval. Een zestal avonturiers gaan via een klauterklim naar de achterkant van de waterval, terwijl de rest lekker genoot van het zonnetje. Eenmaal weer terug bij de matutu gingen we naar een dorpje voor een hapje en een drankje. Sommige liepen het dorpje door. Op de terugweg moest het zeil bovenop onze matutu vanwege de dreigende regen. Aangekomen op de campsite genieten we van thee of koffie tot aan het avondeten (sperziebonen, aardappelen en schapenvlees) klaar is.

Zondag 18 september

Van Cherangani Hills naar Mount Elgon ’s Morgens de tenten weer ingepakt om te vertrekken naar Mount Elgon. Onderweg nog een stop gemaakt in Eldoret waar zes personen naar een swahili kerkdienst van de Anglicaanse kerk zijn geweest. De preek in Swahili was natuurlijk niet te begrijpen, maar dat werd goedgemaakt door de zangroep die begeleidt werd door een synthesizermuziek. De anderen van de groep, waaronder ik hebben een museum bezocht over gebruiksvoorwerpen van Ugandese stammen en overeenkomsten tussen talen. Vroeg in de middag bereikten we de camping bij Mount Elgon. Terwijl een aantal mensen zijn gaan paardrijden, gingen andere naar de ‘Sanctuar’. Tijdens de wandeling hebben we giraffen met de hand gevoerd.   Tevens hebben we twee witte neushorens gefotografeerd en gefilmd. Omdat er slecht prikkeldraad tussen ons en de neushoorns zat, konden we op ongeveer een halve meter afstand van de beesten staan. We waren nog maar net terug en het begon, hoe verrassend, weer te regenen. Gelukkig was er een bar met een poolbiljart. ’s Avonds na het eten hebben we een evalutatie gesprek gevoerd. Het hoofditem was opnieuw de lekkende tenten en lekkende bus.

Maandag 19 september 2005

Mount Elgon National Park Maandadochtend rond 07.00 uur worden we verrast door een geweldig ontbijt. Worstjes, eieren, spek, kaas, tomaat. Lunchpakketjes mee en om 07:50 uur vertrokken met drie auto’s naar Mount Elgon National Park. Op weg naar de grotten zagen we blue monkeys, colubus monkeys en antilopen. De olifantengrot was een leuke klim van 450 meter. Olifanten bezoeken deze grot om zout van de wanden te likken. Dat is moeilijk voor te stellen, aangezien het achter in de grot zonder zaklamp aarde donker is.   De weg naar de 2e grot is veel lastiger. Een pad? vol water en modder, Met de kleding vollidig onder de blub komen we uiteindelijk allemaal boven. De waterval was wel aardig en de klim toch de moeite waard. Op de terugweg hebben we gelunched op het olifanten plateau waar we konden genieten van een geweldig uitzicht.   Helaas begon het weer op te spelen en na 30 minuten gingen we weer terug. Onderweg hebben we weer veel baboons, buffels, elanden en apen gezien. Aangekomen op de campsite gingen sommige douchen. Zeven andere bezochte de Sanctuary. Voeren van Giraffen met de hand is toch wel heel uniek en niemand wilde dat missen. Ook deze keer gingen de Neushoorns netjes poseren voor de foto’s. De avond sluiten we af met een Keniaanse avondmaal en live dance.

Dinsdag 20 september 2005

Van Mount Elgon naar Kakamega Het is vanochtend stralend weer. Vandaag gaan we naar Kakamega N.P. waar een regenwoudgebied is. Het is een reis van 320 km. Vanwege het natte weer zien we onderweg het mais rotten op het veld, maar er wordt handmatig geoogst en er gaat nauwelijk iets verloren. Aan de kant van de weg zien we grote lappen met graan erop te drogen. Om 08.45 uur kwamen we aan in Kitale waar we een uur kregen om te shoppen. Steven vertelde toen we langs Webuye kwamen, dat hier de enige papierfabriek van Kenia stond. We roken de vieze lucht. In Kakamega was een zeer levendige markt met levensmiddelen en goederen en vee. We kregen 20 minuten om daar over heen te wandelen. Daarna gingen we door naar Udo’s Camp in het Kakamega Nat. Reserve. Om half een kwamen we daar aan. Op de camping waren drie douches waarvan er een werkte (koud, deur was er niet) en 3 drop units. De middagexcursies waren wandelingen door het regenwoud. Je kon kiezen uit een wandeling van een of twee uur. We zagen Colobus apen (zwart met witte staart), Roodstaart en Blauwe apen. We zagen vele soorten bomen en ervoeren een heerlijke temperatuur. De regen bleef gelukkig uit.

Woensdag 21 september 2005

Van Kakamega naar Musoma Na een droge nacht, waarin de Wildlife Service kennelijk over ons waakte: er was een schot te horen (maar dat was gewoon een ballon die klapte, red), vertrokken we al om 7 uur, want de dagtoch is 700 km lang (arme Steven). Onderweg zien we veel huisjes met rieten daken of golfplaten en lemen muren; sommige geverfd in twee kleuren. In de dorpen langs de weg ook de karakterstieke winkelgalerijtes. In dit land behoeven de bermen, meestal begroeid met kort gras, niet gemaaid te worden. Tijdens de rit wordt het groene heuvellandschap steeds bergachtiger. In Kisumu verspelen we een half uur omdat we erg lang moeten wachten voordat de koffie? geserveerd wordt in Expresso Coffee House, dat zijn naam geen eer aan doet: espresso koffie is niet verkrijgbaar. Na Kisumu volgen vlakten met weiden en rijstplantages. De huizen zijn vaak wat groter en niet zelden van baksteen. Na ongeveer drie kwartie wordt het landschap heuvelachtig en zien we de mensen werken op de kleine akkers. De huisjes worden af en toe afgewissled door flats, soms nog in aanbouw. In Kisii doen we een alleraardigste zeepsteenwinkel annex werkplaats aan en krijgen we een uiteenzetting te horen over de manier waarop alle voorwerpen gemaakt worden. Na de lunch volgen suikerrietplantages en een suikerfabriek in Sare. Als we in Isebania onze paspoorten en visa hebben laten zien en blij gemaakt zijn door nieuwe stempels gezet door vormelijke (Kenya) of een vrolijke (Tanzania) beambte, vertrekken we na ongeveer drie kwartier oponthoud om half vier richting Musoma. In Tanzania valt op dat er minder activiteiten langs de weg te zien zijn en dat er veel kleine rondavels en ruimere, moderne aandoende bakstenen huizen tussen de akkers staan. Naast weiden zien we ook rotsachtige heuvels met opvallende ‘kopjes’. In Musoma doen we boodschappen en daarna vertrekken we naar het Tembo Beach Hotel waar we om 17.45 uur arriveren. ’s Avonds genieten we op het strand van een prachtig kampvuur (en goed sanitair).

Donderdag 22 september 2005

Van Musoma naar Speke Bay Vandaag kunnen we heerlijk uitslapen! Om negen uur is er ontbijt. We vertrekken vandaag pas om twee uur naar Speke Bay. We hebben dus de tijd om het centrum van Musoma te bezoeken, de markt, het strand met de vissersboten, of even te internetten.   Anderen kiezen ervoor gewoon op de campsite te blijven en te genieten van het uitzicht en de vogels.   Op het strandje staat een vrouw vis schoon te maken. De Maraboe’s eten daar dankbaar de restjes van op. Op het strandje zien we ook nog de Kleine Reiger, IJsvogels, Pelikanen en de open bek Ooievaar. Half twee verlaten we Musoma en rijden naar Speke Bay Lodge. Onderweg nog even bier inslaan. Om vier uur zijn we bij Speke Bay Lodge (gebouwd en gerund door Nederlanders). Het sanitair is een genot. Een warme douche en eindelijk kunnen we zitten op het toilet. Een aantal van ons laten de tentjes even voor wat het is en nemen een luxe tent of bungalow. We eten iets later dan normaal, maar het was het wachten waard. John heeft vis en frietjes klaargemaakt en dat is heerlijk. Wel zijn er erg veel heel vervelende witte motten, maar die zijn na een uurtje weer verdwenen.

Vrijdag 23 september 2005

Speke Bay Vanmorgen is het grootste deel van de groep per traditionele kano naar het vissersdorpje Mwaburugu gevaren. We werden daar opgewacht door vele kinderhandjes.   Aan iedere vinger een kind, die ons met veel enthousiasme het dorp doortrokken. Na ongeveer een uurtje werden we onder luid gezang van de roeiers naar de campsite gebracht. Rond half een was het tijd voor de lunch. Jamer dat de truck weg is…. Lunch weg. Steven is John gaan zoeken omdat hij erg lang weg blijft van het boodschappen doen. Na ongeveer een half uurtje was Steven terug met de truck en konden we dan lunchen, maar nog geen John. Een aantal sportievelingen onder ons, hebben vanmiddag een mountain bike tour gemaakt, terwijl de anderen genoten van een relaxte middag. Na het afstellen van de fietsen en het passen van de helmen konden ze op weg voor een barre toch in de verzengende middaghitte. De eerste paar kilometers gaan over zanderige paden, maar het tempo zit er al goed in! Todat de echte opgave zich aandient: een berg van de buitencategorie. Na deze berg gaat het alleen nog maar bergafwaarts. Over brede paden en lanen gaat het door bergpaadjes en droge rivierbeddingen. Door de snelheid komen ze een half uur eerder dan de planning aan op de camping. Moe, maar voldaan en nog moe van het Jambo! roepen, zetten we ons aan het bier. Al met al een geslaagde, maar vermoeiende onderneming. Omdat John onze kok nog steeds niet terug was hebben een aantal mensen zijn taak overgenomen en heerlijke spaghetti klaar gemaakt. Gelukkig heeft John de weg naar de campsite teruggevonden en kan hij morgen weer voor ons eten zorgen. ’s Avonds lekker op het terras gezeten. Onze kleding is gewassen, hebben heerlijk gedoucht, wij zijn klaar voor de Serengeti.

Zaterdag 24 september 2005

Van Speke Bay naar Serengeti De planning was om 08.30 uur ontbijt, maar iedereen was al veel vroeger wakker en klaar. Blijkbaar vanwege het feit dat we naar de Serengeti gaan. Bij ontbijt direkt lunch klaar maken om mee te nemen. Om 09.30 uur vertrek, ja ja, het gaat nu echt gebeuren. We gaan naar het mooiste wild park van de wereld. Eerst in een dorp nog boodschappen doen. De vrouwen zijn zeer kleurrijk gekleed en het is er een drukte van jewelste. Bij de ingang van het park nog naar het toilet en foto’s maken bij het bord bij de ingang. En dan is het zover… We hebben de volgende dieren gezien: – Impala’s – Grant Gazellen – Topi’s – Krokodillen – Ground Hornbill – Thomson gazellen – Zebra’s – Giraffen – Hyena’s – Witrug gier – Bruine gier – Secretarisvogels – Buffels – Gnoes – Knobbelzwijnen – Baby baboons – (Groene) Meerkatten – Jakhalzen   Plotseling stop Steven en gaat met de truck achteruit. Veel stof en ineens in een boom een van de big five: een luipaard ligt daar prachtig op een tak, vrij dichtbij. Iedereen is druk met foto’s maken en fluisteren. De luipaard staat op en klimt uit de boom.   We zijn de hele dag aan het game driven en zien heel veel van de bovengenoemde dieren, maar het luipaard zien we maar een keer. Nu missen we nog een van de big five: de leeuw. Dan zien we een paar auto’s stil staan. We gaan erop af: er liggen zeven leeuwen waarvan twee mannetjes. Ze zijn lui en verzetten af en toe twee stappen en ploffen dan weer neer.   Naar de camping. Snel tenten opzetten, heel dicht tegen elkaar aan. Vanavond hebben we rijst, kool, wortel en courgette plus rundvlees gegeten. Een aantal mensen gaat op de truck slapen. Zij horen veel Hyena geluiden in de nacht en zien de buffels achter de tenten grazen.

Zondag 25 september 2005

Serengeti Ontbijt met biscuitjes, thee en koffie. Om 06.30 uur met de truck op weg. Een vroege game drive. We hebben gezien: – Hyena’s – Giraffen – Olifanten – Topi – Buffels – Hartebeest – Grant Gazelles – Secretarisvogel – Gieren – Thomson Gazelles – Impala’s – Wrattenzwijnen – Struisvogels – Nijlpaarden We rijden naar een gedeelte waar geen andere auto’s staan. Volgens Steven zijn daar vaak leeuwen. En ja hoor, zes leeuwinnen en twee welpen. We reden heel dich er naartoe. Prachtige foto’s gemaakt. Later mochten we illegaal uit de truck om foto’s van de leeuwen te maken. Bij het wegrijden heeft Steven de voetafdrukken uitgewist.   Rond elf uur was de groep duidelijk toe aan een boterham. John had een uitgebreide brunch voorbereid. Na al het gesmul hebben een aantal siësta gehouden, geluierd of Hints en Wie-ben-ik gespeeld. Na het spotten van stokstaartjes achter de tent gingen we om 14.30 uur richting de lodge voor een drankje en de nodige wc-stop. Om half vier vertrokken voor de volgende game drive. Gespot: – Hippo’s – Olifanten (vechtend!) – Luipaard – Leeuwen – Een Uil – De nodige bucks – Zwijntjes – Enz   Om 18.15 uur plankgas gegeven zodat we op tijd in Ngiri camp waren. Gezichten en handjes gewassen. Ugali met vlees/aubergine mengsel gegeten en de dag van morgen doorgenomen: de Ngorongoro krater. Na het eten wordt de camp site even gevisiteerd door twee buffels, die uiteindelijk door de rangers met Jeeps worden weggejaagd. Als uiteindelijk alle plasgroepjes zijn geweest (je mag niet alleen naar het toilet) zijn we lekker gaan slapen.

Maandag 26 september 2005

Van Serengeti naar Ngorongoro Kwart voor zes moesten we aan de ontbijttafel verschijnen, waarna we vertrokken richting Ngorongoro krater. Via een korte game drive, kwamen we op een mooie zandweg terecht. Terwijl we alle kanten op werden geslingerd konden we van de uitgestrekte vlaktes genieten. Zover je kon kijken zag je dorre grond met daarachter de bergen. Na de korte regens komen de gnoes en zebra’s hier naar toe, terug van hun grote trek door de Masaai-Maara. Op deze vlaktes laten de Masaai hun koeien en schapen, grazen. Langs de weg kwamen we hen veelvuldig tegen, waar ze opvielen door hun mooie kleurrijke gewaden (blauw en rood vielen het meest op). Aan het eind van de weg mochten we overstappen in Jeeps die ons de krater in reden. We werden verdeel over drie Jeeps die ons de gehele dag de beesten in de krater hebben laten zien.   Een overzicht van de gespotte dieren: – Zebra’s – Gnoes – Hartebeest – Grant Gazelles – Zwijnen – Leeuwerik – Glansspreeuw – Leeuw – Kroonkraanvogels – Spotted Hyena’s   – Gouden Jakhals – Nijlpaarden – Buffels – (parende) Struisvogels – Olifant – Hoenders – Cheetha – Zwarte Neushoorn – Zwarte Ibis – Thompson Gazelles – Witte Ibis – Geelbek Ooievaar – Lepelaar – Zwarte Wouw – Geelbek Lijster – Kori Bastard Halverwege kregen we een lunch voorgeschoteld bestaande uit een kippepoot, sandwich, cakeje, ei en fruit. We hebben dit alles op de picknick site gegeten, samen met de andere honderden toeristen die tegelijk de krater bezochten. Veel nationaliteiten kon je er vinden en voor een schoolreisjes is de krater ook zeer geschikt. Na de lunch zijn we verder gegaan met de game drive. We hebben de zeldzame Zwarte Neushoorn in de verte zien liggen, opstaan en weer zien liggen.   We hebben struisvogels zien paren en een Jachtluipaard van de zon zien genieten. Aan het eind van de game drive hebben we nog getracht om een luipaard te spotten, maar helaas is dat niet gelukt. Hierna zijn we naar de campsite gereden over een weg die door de Jappanse regering is aangelegd: de weg was zo glad als de A1. Op de camp site hebben we alle stof van de krater afgedoucht. We aten wederom spaghetti met kool en vlees.

Dinsdag 27 september 2005

Van Ngorongoro naar Arusha Na het ontbijt om 08.30 uur vertrokken uit het stoffige Ngorongoro Safari Resort. Al vrij snel een korte stop bij een T-Shirt winkeltje dat gerund word door een vriend van Steven, onze chauffeur. Al snel is het duidelijk dat er een aantal in de groep flink last hebben van de darmen, wellicht het kipje dat gisteren in het lunchpakket zat. De tweede stop werd gehouden op een uitkijk over Lake Mayara NP. Vervolgens zijn we tussen de Baobapbomen omlaag gelopen naar het stadje Mto Wa Mbu waar we worden verwelkomt en ‘lastig gevallen’ door straatverkopers terwijl we koude drankjes tot ons nemen. In de vele winkeltjes werden mooie souvenirs gekocht, maar het leuks is eigenlijk de groente en fruit markt daarachter.   Daarna snel doorgereden naar het Snake Park Camp Site waar we wederom werden verrast door veel stof. Na het kamp te hebben opgezet werden de plannen gemaakt voor de komende twee dagen. Arusha blijkt eigenlijk nog behoorlijk ver weg te zijn van de campsite, zo’n drie kwartier rijden. En voor een bezoek aan de Kilimanjaro moet je zeker 2½ uur rijden. Dat valt allemaal erg tegen. Een groepje is ’s middags naar Arusha geweest om te internetten, shoppen en te eten. We werden in de matatu gepropt met 24 personen, waaronder een aantal vermogende Masaai. Uiteindelijk genoten van heerlijk eten bijPepe’s Italian en Indian food restaurant. Met 5 à 6 personen per taxi zijn we teruggegaan naar de campsite.

Woensdag 28 september 2005

Arusha Een groot deel van de groep koos ervoor om op, of om de camp site, meer of minder actieve activiteiten te ontplooien. Een groep van acht wil op kamelen naar het nabijgelegen Masaai-dorp. Na wat verwarring is de groep om 10.15 uur compleet en kunnen we opstappen, twee personen per kameel. Op de rug van de kameel is een kussen gebonden om op te zitten, met stalen handvatten om je vast te houden en een houten plankje voor je voeten. Wanneer de kameel gaat opstaan, is dat voor zowel het beest als voor zijn bereiders een lastige klus. De kameel gaat eerst opstaan met zijn achterpoten (je hangt dan helemaal naar voren) en daarna met zijn voorpoten. Nadat ook Isabel en Alize een kameel hebben gekregen, zijn we klaar om naar het Masaai-dorp te hobbelen. Onderweg zijn we getuige van een flink staaltje dierenmishandeling als de Masaai bezig zijn een greppel voor een waterleiding te ploegen. Vier ezels zijn voor een ploeg gebonden en worden met stokslagen voort gedreven. Een heel akelig gezicht. Het Masaai-dorp is de leefomgeving van een tachtig-jarige Masaai, zijn zeven vrouwen en kinderen. De kinderen verzamelen bij de poort als wij van de kameel afstappen. De gids vertelt uitgebreid over de leefwijze en gebruiken en gewoonten van de Masaai. Die lijken erg op die van de Samburu die we twee weken terug bezochten. Als het onderwerp ‘besnijdenis’ ter sprake komt, probeert Hennie haar afschuw daarover over te brengen. Maar de gids lijkt dat niet te willen begrijpen. We mogen twee woningen van binnen bekijken. In de eerste woning worden we opgewacht door een aantal vrouwen en kinderen. De Masaai-vrouwen zien er prachtig uit. We mogen fotograferen en filmen en dat vinden de kinderen geweldig interessant. Enigzins verlegen bekijken ze hun eigen gezicht op de cameras. Nog leuker wordt het als ze even een zonnebril op krijgen. Een prachtig gezicht! Na een klein uurtje stappen we weer op de kameel om terug te hobbelen naar de camp site. Daar aangekomen bezoeken we nog even het Masaai-museum. De collectie ziet er (naar Afrikaanse maatstaven) goed uit, maar het verhaal van de museumgids is niet meer dan een beknopte samenvatting van wat we in het dorp gezien en gehoord hebben. Direct naast de uitgang van het museum staan de hutjes van de dames die souvenirs verkopen. John maakt op aandringen van Hennie pannenkoeken voor de lunch. In de middag wordt er vooral geluierd in de bar. Maar ook bezoeken we het gratis slangenpark met krokodillen, varanen en slangen. En ook de souvenirwinkeltjes achter het museum worden bezocht.

Donderdag 29 september 2005

Van Arusha naar Nairobi Als we voor de laatste keer de tent inpakken, worden we toch nog op een kleine regenbui getrakteerd. De laatste truckreis duurt zo’n zes uur naar ons hotel in Nairobi. Je merkt dat de trip zijn tol heeft geëist, de groep is moe en een aantal voelen zich ziekerig. Afrika is niet voor watjes: als het niet hard regent, schijnt de zon onbarmhartig, de slechte wegen rammelen al je vullingen los. Het wordt daarom tijd om naar huis te gaan. De hotelbedden zijn een verademing na drie weken op dunne matjes, de warme douches doen weldadig aan. Na een middagdutje is het tijd om om 19.00 uur naar de lobby te gaan. We gaan met de gehele groep naar het bekende restaurant de Carnivore als afsluiting van de reis. De aankomst bij dit etablissement is als een kermis, een prachtige houten gebouw voorzien van kerstverlichting. De binnenkomst is ook indrukwekkend: lange rijen tafels en het vlees staat al te draaien op spiezen. Het lijkt op een middeleeuws schransfeest, voor het eten van krokodil of struisvogel moet je hier zijn. Het vlees wordt in een hoog tempo vanaf een spies op je bord gesneden met een loeischerpe manchette. Na het eten nemen we afscheidt van onze kok John. De meesten willen gaan slapen, maar een kleine groep die-hards durft met hem te gaan stappen. Zij verschenen in de ochtend wat appelig, maar een ervaring rijker, aan het ontbijt. [/raw]

Mijn andere verre reizen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *